عوامل تاثیر گذار بر اشتغال زنان روستایی کشور در بخش صنعت

تجزیه و تحلیل روند اشتغال و ساختار آن در سطح کشور و مناطق مختلف آن مستلزم شناخت دقیق استعدادها و توان بالقوه ی بخش ها و ترکیب آن در مناطق می باشد. ازآنجایی‌که زنان نیمی از جمعیت روستایی کشور را تشکیل می‌دهند می‌توان با شناسایی وضعیت موجود، عوامل مؤثر بر مشارکت با توجه به مقتضیات محلی - منطقه‌ای و درنهایت درگیر نمودن پیش از پیش آن‌ها توسعۀ اقتصادی و نوسازی اقتصاد ملی را تسریع نمود. بر این اساس، در این پژوهش سعی شد با استفاده از رویکردهای تحلیل اکتشافی داده‌های فضایی به تحلیل الگوی توزیع فضایی اقتصاد پایه (LQ) زنان روستایی ایران در بخش کشاورزی پرداخته شود. داده‌های پژوهش از سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390 استخراج‌شده است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آماره‌های محلی و سراسری Moran's I و LISA به‌عنوان رویکردهایی از ESDA استفاده‌ شده است. نتایج تحقیق نشان داد شمال غرب کشور شامل استان های آذربایجان شرقی و غربی و بخش های از استان مرکزی از نواحی پایه، همچنین استان های غربی، جنوب و جنوب شرقی شامل استان های ایلام، کرمانشاه، کردستان، خوزستان، سیستان و بلوچستان و بخش های جنوبی استان کرمان از نواحی غیر پایه، در زمینه اشتغال زنان روستایی در بخش صنعت می باشند. همچنین یافته‌های شاخص موران سراسری نشان داد توزیع فضایی ضریب اقتصاد پایه (LQ) زنان روستایی کشاورز کشور به ‌صورت اتفاقی یا پراکنده نبوده است بلکه به‌صورت خوشه‌ای توزیع‌شده است.